Przejdź do treści

Zobojętnienie, czyli nic mnie nie interesuje

zobojętnienie

Od czasu do czasu wszyscy doświadczamy zobojętnienia.

Pewnie niejednokrotnie miałeś poczucie, że nie interesuje Cię nic dookoła.

Taki rodzaj apatii „sytuacyjnej”, występującej przez krótki okres od czasu do czasu jest całkowicie normalny i często zdarza się po np. intensywnym okresie wysiłku.

Jednak apatia może być także objawem wielu zaburzeń neurologicznych i psychiatrycznych.

Co gorsza – stan apatii może stać się poważniejszy, jeśli utrzymuje się przewlekle i nie jest leczony.

Zapisz się na bezpłatną konsultację psychologiczną

Objawy apatii

zobojętnienie

Poniżej możesz się zapoznać z głównymi objawami zobojętnienia emocjonalnego.

Być może na myśl Ci przyjdzie, że apatia jest bardzo podobna do depresji. Faktycznie – nawet w praktyce klinicznej spotkać można problemy z odpowiednim zdiagnozowaniem między tymi dwoma zaburzeniami.

Apatia to nie to samo co depresja, ale zdarza się, że apatia jest jednym z objawów zaburzenia depresyjnego.

Objawy apatii:

  • poczucie braku pasji, silnych zainteresowań i celu w życiu
  • brak motywacji do podejmowania działań (czasem nawet prostych, codziennych czynności, jak przygotowywanie zdrowych posiłków)
  • brak motywacji do osiągania czegokolwiek (a także do ustalania sobie nowych celów)
  • spłycony afekt, czyli prosto mówiąc lżejsze, mniej dogłębne przeżywanie różnych emocji – czy to smutku, czy radości (następuje ich „spłaszczenie” i choć same emocje występują, to nie są tak mocno odczuwane, jak we wcześniejszym życiu)
  • osłabione zainteresowanie rzeczami, które wcześniej Cię silnie pociągały (np. nie cieszy Cię szczególnie wiadomość o spotkaniu z dobrym znajomym lub nie masz aż takiej chęci, jak normalnie, na pójście do kina na nowy film z ulubionej serii)
  • brak chęci do rozwiązywania życiowych problemów (zamiast tego, pogodzenie się z nimi lub spychanie myśli o nich na bok)
  • jako dalsza konsekwencja długotrwałej apatii mogą pojawić się problemy w szkole i w pracy (przez mniejsze zaangażowanie), a także w relacjach z innymi (a w szczególności w związkach romantycznych)
  • mniejsza produktywność (trudniej jest utrzymać swoją skuteczność na wysokim poziomie przez dłuższy czas)
  • zanikanie silnych reakcji emocjonalnych, jak gniew, złość, czy podniecenie
Więcej o stanach lękowych

Co powoduje apatię?

zobojętnienie

Większość ludzi od czasu do czasu odczuwa apatię i niekoniecznie musi być to oznaką czegokolwiek złego.

Zdarza się, że czasowe zobojętnienie następuje po czasie obfitującym w silne emocje i taki czas jest potrzebny, by zachować emocjonalną równowagę.

Czasami apatia może być po prostu wskazówką, że danej osobie nie zależy na określonym temacie – czasem przecież zmieniają się nasze poglądy i zainteresowania.

To, co jest najważniejsze w diagnozie i leczeniu zobojętnienia, to jej proporcje do normalnie przeżywanych emocji, długość trwania takiego stanu i to, jak silna jest to zmiana wobec reakcji emocjonalnych w czasie poprzedzającym wystąpienie apatii.

Ludzie, którzy doświadczają znacznej apatii przez długi czas, są zwykle mniej szczęśliwi w życiu, ponieważ uważają świat za mniej intrygujący.

Przewlekła lub skrajna apatia może wskazywać na problemy ze zdrowiem.

zobojętnienie

Na przykład apatia może występować u osób, które doświadczają następujących zaburzeń:

  • depresja: apatia jest częstym objawem depresji. Osoby cierpiące na depresję mogą poczuć się niezainteresowane czynnościami, które kiedyś im się bardzo podobały
  • zaburzenia obsesyjno-kompulsywne: osoby z takimi tendencjami mogą odczuwać obojętność wobec poprzednich zainteresowań, kiedy ich kompulsje przejmują kontrolę nad przebiegiem codzienności
  • zaburzenia lękowe: osoby z lękiem mogą być tak skoncentrowane na swoich obawach, że nie są w stanie zainteresować się aktywnościami, które wcześniej im się podobały
  • demencja: aktualne badania wiążą występowanie apatii z warunkami, które powodują demencję (a w tym także chorobę Alzheimera lub Parkinsona).

Poważna apatia może utrudniać ludziom odniesienie sukcesu w miejscu pracy, utrzymywanie zdrowych relacji oraz utrzymywanie dobrego zdrowia fizycznego i emocjonalnego.

Dodatkowo nagła lub niewytłumaczalna apatia może być oznaką leżącego u podstaw problemu zdrowia psychicznego lub fizycznego. 

Tak – warto sprawdzić także własne zdrowie fizyczne, ponieważ samopoczucie psychiczne jest silnie związane ze stanem zdrowia naszego ciała. Jeżeli dokucza Ci apatia, warto zwrócić się do lekarza rodzinnego, który być może zaleci wizytę u psychiatry lub psychologa, ale także może zlecić różne badania fizykalne.

Wszystko o nerwicy lękowej

Leczenie zobojętnienia emocjonalnego

zobojętnienie

Leczenie apatii najczęściej zależy od tego, czy istnieje ona sama, czy jako objaw innego zaburzenia zdrowia.

Apatię spowodowaną przez problem zdrowia fizycznego najskuteczniej rozwiąże lekarz rodzinny. Często nie doceniamy tego, jak wielką rolę w naszym samopoczuciu psychicznym ma np. dostarczanie w diecie wszystkich niezbędnych mikroskładników.

Ważnym pierwszym krokiem w walce z apatią, jest zidentyfikowanie wszelkich możliwych jej przyczyn oraz poczynienie kroków w celu wyeliminowania tych czynników z życia.

Zmiana codziennej rutyny poprzez dodanie nowych działań i zaplanowanie wystarczającej liczby wydarzeń, aby wypełnić dzień, może również pomóc w zajęciu umysłu i zapobieganiu apatii.

Warto również odpowiednio poznać własne sposoby na motywację i np. stawiać małe cele i świętować małe sukcesy lub stawiać większe cele, aby powoli dochodzić do oczekiwanych rezultatów.

Psychoterapia to najskuteczniejsze rozwiązanie, które także pomoże określić, co wywołuje apatię. Wykwalifikowany psychoterapeuta pomoże w opracowania strategii przezwyciężenia zobojętnienia.

Zdarza się również, że lekarz psychiatra, w niektórych przypadkach, decyduje się na włączenie do leczenia odpowiednich leków – jednak takie decyzje są rozpatrywane indywidualnie w każdym przypadku.

Jak możesz sobie pomóc

Czy ja mam apatię?

zobojętnienie

Jeżeli martwisz się o to, czy cierpisz z powodu apatii (lub cierpi któryś z Twoich bliskich), spróbuj odpowiedzieć sobie szczerze na poniższe pytania i twierdzenia (pod uwagę weź niedługi odcinek czasu, np. ostatnie dwa tygodnie).

Jeżeli na większość z nich odpowiedź brzmi „tak”, jest to solidna podstawa do wzięcia się za własne zdrowie psychiczne.

W takim przypadku najlepiej udać się do lekarza rodzinnego lub bezpośrednio do specjalisty od zdrowia psychicznego (psychiatry lub psychoterapeuty).

  1. Czy miałeś negatywne myśli o sobie lub swojej przyszłości?
  2. Czy jest coś w Twoim życiu, co Cię irytuje lub męczy, ale czujesz się wobec tego bezradny, jakbyś nie miał żadnego wpływu?
  3. Czy częściej niż zwykle odczuwasz nudę i znużenie?
  4. Nie okazywałeś zainteresowania tym, co do tej pory wywoływało w Tobie podekscytowanie lub entuzjazm – takie jak projekt, hobby, sport lub spotkanie z partnerem lub przyjaciółmi.
  5. Miałeś poważne trudności ze zmotywowaniem się do pracy lub nauki: znudziły Ci się wszystkie powtarzające się zadania lub obowiązki.
  6. Znacząco zwiększył się czas, jaki spędzasz przed ekranem telewizora, komputera lub telefonu. Dodatkowo treści, które oglądasz, nie interesują Cię prawdziwie, a jedynie „zapychają” czas.
  7. Przestałeś wykonywać aktywności, które kiedyś podejmowałeś regularnie (np. ćwiczenia fizyczne, nauka jakiejś umiejętności).
  8. Nie mogłeś się poświęcić w pełni żadnej aktywności (nawet takiej, która kiedyś pochłaniała Cię bez reszty).
  9. Trudno Ci określić, co w tym momencie sprawiłoby Ci prawdziwą wielką przyjemność.
  10. Twoje kontakty z bliskimi (partnerem, rodziną, przyjaciółmi) są ostatnimi czasy mniej angażujące i emocjonalne.

Jak poradzić sobie z apatią?

zobojętnienie

Niezależnie od tego, co początkowo sprawiło, że poczułeś się zobojętniony emocjonalnie, liczy się to, co zrobisz z tym faktem teraz.

Twoim bezpośrednim zadaniem jest zatem zmiana sposobu patrzenia, na otaczającą Cię rzeczywistość. Krótko mówiąc, lepiej jest skupić się na tym, na co masz wpływ (np. sposób postrzegania), zamiast przejmować się tym, na co wpływu nie masz (np. zachowania innych osób, ogólne zasady funkcjonowania świata, działania polityczne).

Na początku, być może będziesz się czuć, jakbyś się zmuszał do działania – czasem jednak taki wewnętrzny przymus jest konieczny i by potem móc podejmować działania z własnych chęci, a nie z przymusu.

Oto kilka rozwiązań i działań, które warto rozważyć i wdrożyć do własnego życia:

  1. Określ, skąd bierze się twoja apatia i podważ jej podstawowe założenia
    Ponieważ apatia zasadniczo dotyczy własnej postawy wobec siebie i świata, spróbuj spojrzeć na siebie i swoją historię z innej perspektywy. Być może jest coś, co Ci „leży na sercu” i potrzebujesz osobistego rozliczenia się z tym.
  2. Przejdź od postawy pasywnej do aktywnego rozwiązywania problemów
    Jaki jest najłatwiejszy pierwszy krok do zrobienia, aby wydostać się z odrętwienia, w które wpadłeś? Zrób listę tego, co może poprawić Twoją sytuację. Ważne, żeby były to małe kroki, możliwe do wykonania w krótkim czasie, a nie wielkie zmiany życiowe, do których nie wiadomo jak się zabrać. Zastanów się też, co Cię „psychicznie uwiera” i poczyń kroki, by się tego pozbyć – może zadzwoń do kogoś, z kim dawno nie rozmawiałeś, albo zabierz się za coś, co odkładasz od dawna.
  3. Wprowadzaj nowości do swojej codziennej rutyny
    Apatię często wspomagają powtarzalne aktywności. Z jednej strony rutyna jest dla nas zdrowa i trzyma w ryzach nasze samopoczucie, ale z drugiej strony,na dłuższą metę, może być nurząca. Dlatego warto czasem coś zmienić lub dodać, tak, aby każdy kolejny dzień nie był aż tak podobny do poprzedniego. Może rzuć sobie wyzwanie, aby rozpocząć rozmowę z kimś w pracy, którego nie znasz zbyt dobrze? Może zmień swój schemat ćwiczeń fizycznych albo w ogóle zacznij ćwiczyć? A może dokonaj zmian w swojej diecie, wypróbowując nowe potrawy?
  4. Sięgnij po swoje sprawdzone rozwiązania
    Co wywoływało Twój entuzjazm, zanim przyszło zobojętnienie? Przypomnij sobie jakie aktywności, jacy ludzie i jakie otoczenie wywoływało Twoją radość i spróbuj tych rzeczy ponownie – być może najpierw poczujesz, że Ci się nie chce, ale jest szansa, że przywrócą one dawne emocje.
  5. Przypomnij sobie czasy, kiedy czułeś się bardziej entuzjastyczny
    Jakie hobby lub zajęcia w wolnym czasie angażowałeś się kiedyś w radość? Nie ma znaczenia, czy te aktywności są szczególnie „produktywne”. Pomyśl, co możesz zrobić dla czystej radości, dla samego procesu robienia.
  6. Skieruj swoją uwagę na cel, który możesz teraz realizować
    Biorąc pod uwagę twoje wartości, predyspozycje i preferencje, wybierz cel, który najlepiej przyciągnie twoją uwagę i zainteresowanie, i pomoże ci w kreatywnym ponownym zaangażowaniu się w życie. Uwaga na pułapkę – może dopaść Cię paraliż decyzyjny – ale nie daj się mu i wybierz coś już teraz. Zawsze możesz później zmienić zdanie. Nie wybieraj niczego złożonego, tylko coś, nad czym możesz zacząć działać „od ręki”, bez wcześniejszego przygotowania.
  7. Umów się na spotkanie z profesjonalistą
    Jeśli po pracy z powyższymi sugestiami nadal nie jesteś w stanie uciec od apatii lub trudno Ci samodzielnie podjąć nawet te kroki, prawdopodobnie warto skonsultować Twój problem z profesjonalistą zdrowia psychicznego. Taka osoba, dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu oraz współpracy, sprawnie pomoże Ci wrócić na właściwe tory.
Jak możesz sobie pomóc

Podsumowanie

zobojętnienie

Zobojętnienie emocjonalne wiąże się z brakiem zainteresowania różnymi aspektami życia, w tym także codziennymi zadaniami.

U zdrowych ludzi często występuje w różnym stopniu, ale jest także objawem różnych problemów ze zdrowiem psychicznym.

Apatia charakteryzuje się uczuciem obojętności i braku emocji. Najskuteczniejszym sposobem walki z nią jest udanie się do specjalisty zdrowia psychicznego.

Warto jednak także podjąć samodzielne działania, by obudzić w sobie entuzjazm i motywację do podejmowania nowych działań.

Źródła

3 komentarze do "Zobojętnienie, czyli nic mnie nie interesuje"

Dziękuję. Teraz już wiem co prawdopodobnie mi dolega

Odpowiedz

Wszystko sie zgadza tylko dochodzi do tego jeszcze wiele innych problemów życiowych i choćby podjęcie tego kroku by o tym się z kimś podzielić to bariera dla mojego stanu zdrowia nie do pokonania. Dobranoc

Odpowiedz

Wszystko sie zgadza tylko dochodzi do tego jeszcze wiele innych problemów życiowych i choćby podjęcie tego kroku by o tym się z kimś podzielić to bariera dla mojego stanu zdrowia nie do pokonania. Dobranoc

Odpowiedz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Najnowsze artykuły