Ekstrawertyk – czyli kto?
Myśl o weekendzie w samotności napawa Cię lękiem?
Wolny czas lubisz spędzać przede wszystkim z innymi ludźmi?
Na imprezach zwykle to Ty jako pierwsza/y przedstawiasz się nowym osobom?
Uwielbiasz nawiązywać nowe znajomości?
Są duże szanse, że pasuje do Ciebie określenie „ekstrawertyk”.
Tylko co to właściwie znaczy?
Czym cechuje się ekstrawertyk?
Czy można zmienić osobowość i stać się bardziej introwertykiem, lub bardziej ekstrawertykiem?
Kim jest ekstrawertyk?
Termin ekstrawertyk opisuje jeden z aspektów wymiaru osobowości, który charakteryzuje się otwartym i towarzyskim wzorcem zachowania i interakcji społecznych.
Ekstrawersja to jeden koniec skali – po przeciwnej stronie znajduje się introwersja, cechująca się powściągliwością co do interakcji społecznych.
Ekstrawertycy są często opisywani jako rozmowni, towarzyscy, nastawieni na działanie, entuzjastyczni, przyjaźni i towarzyscy.
Z drugiej strony, czasami są opisywanie również, jako poszukujący uwagi, łatwo się rozpraszający i niezdolni do spędzania czasu w samotności.
Niektóre z charakterystycznych cech związanych z ekstrawersją obejmują:
- czucie się komfortowo będąc w centrum uwagi,
- preferowanie pracy w grupie od samodzielnej pracy,
- unikanie spędzania długiego czasu w samotności.
Introwertyk vs ekstrawertyk
Introwersja-ekstrawersja to skala, na której znajduje się każdy z nas.
Pojęcie „skali” oznacza, że świat nie dzieli się jedynie na stuprocentowych ekstrawertyków i stuprocentowych introwertyków. Jest wręcz przeciwnie!
Większość ludzi leży gdzieś pomiędzy z odchyleniem osobowości bardziej w stronę ekstrawersji lub bardziej w stronę introwersji.
Najważniejsza różnica pomiędzy introwertykami i ekstrawertykami polega na tym, w jaki sposób „ładują” i „rozładowują” swoje „społeczne baterie”.
Ekstrawertycy „ładują się” będąc w towarzystwie.
Gdy ekstrawertyk ma wolny czas lub trudny moment najpewniej będzie szukał możliwości spotkania z innymi, aby się odstresować i zrelaksować.
Introwertyk potrzebuje czasu w samotności, żeby się „naładować”.
Introwertyk oczywiście może czerpać przyjemność ze spotkań z innymi, ale potem będzie potrzebował czasu dla siebie, aby się zregenerować.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej o tym, czym charakteryzują się introwertycy – zajrzyj do artykułu na temat introwertyków.
Jak powszechna jest ekstrawersja?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi co do tego, jak rozkłada się w populacji podział na introwertyków i ekstrawertyków.
Wiele źródeł wskazuje, że ekstrawertyków jest nieco więcej niż introwertyków.
Jednak pojawia się problem już na poziomie dokładnego określenia, czy ktoś jest introwertykiem, czy ekstrawertykiem.
Musisz pamiętać, że introwersja-ekstrawersja to spektrum i rzadko kiedy zdarzają się „skrajni” intro- lub ekstrawertycy.
Większość z nas znajduje się gdzieś pomiędzy.
Potrzeba nazwania tego „środka” spotkała się z odpowiedzią – czasem wyróżniamy także trzeci, środkowy typ osobowości, zwany ambiwertykiem, czyli osobą pośrednią między ekstrawertykiem i introwertykiem.
Jest jeszcze jedna kwestia – reprezentacji. Z racji charakteru ekstrawertyków (towarzyskich, otwartych na spotkania i potrzebujących stymulacji) są oni bardziej widoczni, przez co może wydawać się, że jest ich więcej, niż jest w rzeczywistości.
Oznaki, że możesz być ekstrawertykiem
Introwersja i ekstrawersja to jedne z głównych wymiarów osobowości składających się na pięcioczynnikowy model osobowości.
Zgodnie z tą teorią osobowość składa się z pięciu szerokich wymiarów.
Każdy wymiar istnieje na kontinuum (ma dwa skrajne końce).
Podczas gdy niektórzy ludzie mogą znajdować się na skrajnych krańcach jednej lub drugiej strony, większość ludzi znajduje się gdzieś pośrodku.
Lubisz rozmawiać
Nie tylko lubisz rozmawiać z przyjaciółmi, członkami rodziny i współpracownikami, lubisz też nawiązywać rozmowy z nieznajomymi.
Uwielbiasz poznawać nowych ludzi i poznawać ich życie.
W przeciwieństwie do introwertyków, którzy mają tendencję do myślenia, zanim coś powiedzą, ekstrawertycy mają tendencję do mówienia jako sposobu na zbadanie i uporządkowanie swoich myśli i pomysłów.
Ekstrawertycy mają zwykle szerokie grono przyjaciół.
Ponieważ jesteś tak dobry w poznawaniu nowych ludzi, nawiązywaniu rozmów i naprawdę lubisz towarzystwo innych, prawdopodobnie nie jest niespodzianką, że nawiązywanie przyjaźni przychodzi z łatwością.
Inspiruje Cię życie towarzyskie
Czy czujesz się naładowany i zainspirowany po spędzeniu czasu z innymi ludźmi?
Ekstrawertycy zwykle uważają takie interakcje społeczne za odświeżające i faktycznie czerpią energię z takich wymian.
Kiedy ekstrawertycy muszą spędzać dużo czasu samotnie, często zaczynają czuć się osamotnieni, spada ich energia, a nawet stają się apatyczni.
Jeśli ekstrawertyk ma wybór między spędzaniem czasu samemu a spędzaniem czasu z innymi ludźmi, prawie zawsze wybierze spędzanie czasu z grupą.
Jesteś przyjazny i przystępny
Ponieważ ludzie o tym typie osobowości tak bardzo lubią interakcje z innymi ludźmi, inni uważają ekstrawertyków za sympatycznych i przystępnych.
Na przyjęciu ekstrawertyk prawdopodobnie jako pierwszy podejdzie do nowych gości i się im przedstawi.
Ekstrawertykom zazwyczaj przychodzi to z łatwością i sprawia im to przyjemność.
Przyczyny ekstrawersji
Dokładny powód, dla którego ludzie są bardziej ekstrawertyczni lub bardziej introwertyczni, był przedmiotem badań i debat w świecie psychologii.
Podobnie jak w przypadku większości takich dociekań, odpowiedź sprowadza się do dwóch kluczowych czynników: genetyki i wychowania.
Ekstrawersja ma wyraźne podłoże genetyczne.
Oznacza to, że rodzimy się z pewną predyspozycją do ekstrawersji lub introwersji i jest ona stała w ciągu życia. To część naszej wrodzonej osobowości.
Jak być bardziej (lub mniej) ekstrawertykiem
Są chwile, kiedy możesz chcieć zachowywać się bardziej jak ekstrawertyk, na przykład podczas poznawania nowych ludzi.
W innych przypadkach możesz chcieć powstrzymać niektóre z bardziej ekstrawertycznych tendencji, na przykład kiedy chcesz poświęcić się refleksji.
Chociaż podłoże cech temperamentu (w tym ekstrawersji i introwersji) jest wrodzone, to przecież zawsze możemy pracować nad sobą i mamy kontrolę nad własnym zachowaniem.
Introwertycy mogą nauczyć się bardziej otwierać w sytuacjach społecznych.
Ekstrawertycy mogą nauczyć się czerpać przyjemność ze spędzania czasu z samym sobą.
Jak być bardziej ekstrawertycznym?
Chęć bycia bardziej ekstrawertycznym to jeden z najczęstszych celów rozwoju osobistego.
Prawdopodobnie wynika to z faktu, że ekstrawersja jest bardziej ceniona we współczesnym społeczeństwie.
Wydaje się, że ekstrawertycy łatwiej zdobywają akceptację społeczną, łatwiej im walczyć o swoje i wydają się bardziej lubiani.
Nic więc dziwnego, że wiele osób może chcieć cieszyć się tą postrzeganą łatwością, jeśli chodzi o przynależność do grupy.
Całkowita zmiana osobowości jest mało prawdopodobna.
Osobowość ma silny składnik genetyczny, a badania generalnie pokazują, że cechy leżące u podstaw osobowości są stosunkowo stabilne przez całe życie.
Innymi słowy, prawdopodobnie nie będziesz w stanie zmienić się z powściągliwego introwertyka w towarzyskiego ekstrawertyka.
Możesz jednak przyjąć bardziej ekstrawertyczne nawyki. Albo przynajmniej możesz podjąć kroki, aby czuć się bardziej komfortowo i pewnie w sytuacjach społecznych.
Jeśli jesteś bardziej introwertykiem, ale chcesz zaczerpnąć nieco ekstrawersji, te strategie mogą pomóc:
- Postaw na grupy zainteresowań: znajdź miejsca, w których spotykają się osoby o podobnych zainteresowaniach do twoich – łatwiej będzie Ci wejść w interakcję, mając gotowe tematy do rozmowy i pewność, że coś was łączy,
- Ćwicz: jeśli masz tendencję do zamykania się w sobie i odczuwasz trudność z nawiązaniem jakiejkolwiek rozmowy z innymi osobami, spróbuj wykonywać małe ćwiczenia – na przykład założyć sobie, że chociaż raz dziennie powiesz komuś coś miłego,
- Rozszerz grupę znajomych: pewnie masz w swoim życiu choć jedną lub dwie bliskie osoby – na przykład rodzeństwo, partnera, albo przyjaciela – możesz poprosić ich, aby to oni przedstawili Cię komuś nowemu.
Jak być mniej ekstrawertycznym?
Pamiętaj, że ekstrawersja nie jest cechą typu „wszystko albo nic”; w rzeczywistości jest to kontinuum, a niektórzy ludzie mogą być bardzo ekstrawertyczni, a inni mniej.
Ekstrawersja jest bardziej powszechna niż introwersja i często jest ceniona, ponieważ ekstrawertycy mają zwykle umiejętność interakcji z innymi.
Nie oznacza to jednak, że jeden typ osobowości jest lepszy od innego.
Każdy typ ma swoje plusy i minusy, a nawet może się okazać, że w niektórych sytuacjach jesteś ekstrawertykiem, a w innych bardziej introwertykiem.
Ekstrawertycy są często niesprawiedliwie stereotypizowani jako nadmiernie rozmowni lub szukający uwagi.
W rzeczywistości po prostu czerpią energię z angażowania się w interakcje społeczne.
Ludzie o wysokim poziomie ekstrawersji potrzebują stymulacji społecznej, aby czuć się pobudzeni. Inspirację i ekscytację czerpią z rozmów i dyskusji z innymi ludźmi.
Jeśli chcesz stonować swoje ekstrawertyczne tendencje i szukać więcej wewnętrznej refleksji wypróbuj takie sposoby:
- Buduj swoją świadomość: działania kontemplacyjne, takie jak praktykowanie uważności lub medytacja, mogą dać ci szansę skupienia się na tym, co czujesz i myślisz w chwili obecnej;
- Spędzaj czas samotnie: samotne zajęcia, takie jak spacery na łonie natury, czytanie książki lub samodzielne spożywanie posiłków, mogą być dobrym sposobem na spędzenie czasu na refleksji nad własnymi myślami bez rozpraszania uwagi i ćwiczenie oswajania się z samotnością;
- Zabieraj samego siebie na randki: zaplanowanie przyjemnych działań do wykonania w samotności (np. wyjście do kina, obiad w restauracji, spacer, a nawet cała wycieczka) może pomóc Ci zrozumieć, że samotność nie jest straszna i nudna – możesz pokochać spędzanie czasu z samym sobą tak samo, jak lubisz spędzać czas z innymi ludźmi.
Podsumowanie
Introwersja i ekstrawersja to przeciwne krańce tego samego spektrum, a każdy człowiek znajduje się gdzieś pomiędzy nimi.
Dość rzadko ludzi identyfikują się jako skrajny introwertyk i skrajny ekstrawertyk – w zdecydowanej większości przypadków, znajdujemy się gdzieś w środku skali.
Ekstrawertycy cechują się towarzyskością, otwartością, ale także potrzebą stymulacji do dobrego samopoczucia.
Introwertycy wykazują przeciwne cechy – lubią spędzać czas samotnie, a spotkania towarzyskie, choć mogą być przyjemne, wytracają ich energię.
Żadna z cech osobowości nie jest zła lub dobra – to po prostu jeden z elementów naszej unikalnej osobowości.
Choć ekstrawersja i introwersja jest w dużej mierze wrodzona, nic nie stoi na przeszkodzie, aby „ćwiczyć” inne zachowania, jeżeli czujesz, że są Ci one potrzebne.
W ten sposób ekstrawertyk może nauczyć się czerpać przyjemność z samotności, a introwertyk może nauczyć się inicjować rozmowy w towarzystwie.
Źródła
- Neckar, J. (2005). Stałość i zmiana osobowości w wieku dorosłym: perspektywa genetyki zachowania.
- Gholami, Reza & Vaseghi, Reza & Barjesteh, Hamed & Nordin, Noreen. (2011). Extroversion is not a benefit in a task-based language classroom. International Proceedings of Economics Development and Research (IPEDR). 26. 137-142..
- Buksik, D. (2000). Wybrane psychologiczne teorie cech osobowości. Seminare. Poszukiwania naukowe, 16, 191-206.
- Mesurado, Belén & Mateo, Niño & Valencia, Marshall & Richaud, Maria. (2014). Extraversion: Nature, Development and Implications to Psychological Health and Work Life.
- Stahl, S. (2021). Jak się dogadywać mimo różnic? Instrukcja obsługi typów osobowości. Otwarte.
